در پای چکمه های غرور تو له شدم
چون برگ در مسیر عبور تو له شدم
من آن گل بنفشه ی از یاد رفته ام
لای کتاب های قطور تو له شدم
مهمان هر شب دلم! ای یادبود تلخ!
هر روز پا به پای مرور تو له شدم
در زیر بار فکر جدایی هر آینه
بودم اگر چه سنگ صبور تو ... له شدم
آن ماهی غریبه ی دریایی ام ولی
در حجم تَنگ تُنگ بلور تو له شدم
امّید داشتم بکشی دست بر سرم
افسوس! زیر پای غرور تو له شدم
بغض فروخورده ام چگونه نگریم؟
غنچه ی پژمرده ام چگونه نگریم؟
(فاضل نظری)
***
دیده ی آزرده ام چگونه نگریم
زخم نمک خورده ام چگونه نگریم
زانکه به کس دل نداده بود ... من از شوق ...
... حال که دل برده ام چگونه نگریم
ساده شکستی و با تو بغض گلوگیر!
من که کم آورده ام چگونه نگریم
جای دارد آنکه خون بریزد از این چشم
خنجر در گُرده ام ... چگونه نگریم
بین پنجه ی غمت ای هر نفست مست
خوشه افشرده ام چگونه نگریم
داغ عزیزی ست بر دلم ... مکنم منع
بر بدن مرده ام چگونه نگریم
تابستان 92
دارد غم دائمی از آغاز دلم
بوده ست همیشه دردسر ساز دلم
ای دوست بیا و دور ما کم بپلک
تا کار نداده دست من باز دلم
از این دل سنگی که شدم بیزارم
بی پرده بگویم از خودم بیزارم
یک سال دگر هم به تو نزدیک شدم ...
ای مرگ من از تولدم بیزارم!
***
یک رباعی اجتماعی:
از هفته ی پیش مردنی تر شده ام
دنیازده تر شدم دنی تر شده ام
در همهمه های شهر سربی افسوس!
من از همه آدم آهنی تر شده ام
***
و :
سرمست ز بوی عطر باران بودم
آنروز که زیر چتر باران بودم
من پیش تو ... چکه چکه رگبار شدم
من پیش تو ... قطره قطره باران بودم