مهدیه

یا صاحب الزمان (عج):

شرمنده که در گناه کثرت زده ایم

مایی که دم از عشق و محبت زده ایم

اما همه در مهدیه ی دل هامان ...

با آمدن تو طاق نصرت زده ایم

حق دریا

عجل الله تعالی فرجک :

دوباره ی ضربه ی نبضم شتاب می گیرد

تمام جان مرا اضطراب می گیرد

اگر ز راه بیاید سوار تنهایی

هلال ماه برایش رکاب می گیرد

اگر که ماه رخش باز پرتو افشاند

ز چشم عالمیان رنگ خواب می گیرد

« ستاره ای که درخشید و ماه مجلس شد »

اگر که جلوه کند آفتاب می گیرد

بگو تو، کیست؟ جواب سوال چندین قرن

که هر سوال کنارش جواب می گیرد

و کیست او که هرآنجا که می گذارد پای

به یک دو لحظه شمیم گلاب می گیرد

تمام هفت فلک - چون به کعبه تکیه زند -

قیام قامت او را به قاب می گیرد

...

خدا کند که بیاید ... که حق دریا را

یقین بدین ز گلوی  سراب می گیرد

بهار 89

خواب

کوریم و در آفتاب ماندیم آقا!

چون پرسش بی جواب ماندیم آقا!

شرمنده که جمعه مثل ساعت ما نیز ...

تا لنگه ی ظهر خواب ماندیم آقا!

طفل سپاه

یا صاحب الزمان (عج):

شب، طفل سپاه ره نوردان شماست

 حتی خود ماه هم ز مردان شماست

قانون طبیعت جهان سیری چند؟!

خورشید هم آفتاب گردان شماست

به جای انتظار

شکایتی از خودمان:

هر جمعه ز هجر ناخوشیم آقا جان!

تا ظهر کنار بالشیم آقا جان!

عمری ست به جای انتظار فرجت

قلیان دو سیب می کشیم آقا جان!