مهدیه

یا صاحب الزمان (عج):

شرمنده که در گناه کثرت زده ایم

مایی که دم از عشق و محبت زده ایم

اما همه در مهدیه ی دل هامان ...

با آمدن تو طاق نصرت زده ایم

ندبه

صلی الله علیک یا موسی ابن جعفر:

غرق از نفحات ملکوت است امشب                       

سرتاسر شهر در سکوت است امشب                      

از ندبه ی زنجیر تو می شد فهمید                       

دست تو هنوز در قنوت است امشب     

زهر چشم

میلاد حضرت امیرالمؤمنین(ع) :

با آمدنش پر از ملک شد کعبه

شایسته ی رشک نه فلک شد کعبه

آنگونه گرفت زهر چشم از بت ها ...

کز هیبت او زهره ترک شد کعبه

دست خدا

                         

مابین زمین و عرش پیوند کشید                         

دستی که تورا دست خداوند کشید                             

تردید ندارم خبر آمدنت ...                         

بر صورت کعبه نقش لبخند کشید        

پیشواز

برای ولادت مولا علی (ع):                         

آمد خبری ... گوش خودش را وا کرد                    

گویی لب خاموش خودش را وا کرد                      

از دور به پیشوازت آمد کعبه ...                   

آن لحظه که آغوش خودش را وا کرد    

دل

دل، گرچه که در بساط، جز آه نداشت

اما ز دلم، او دل آگاه نداشت

من دلخورم از غصه و او دلشاد است ...

دیدی دل من! که دل به دل راه نداشت

... نرفت

با فاصله راه را نشان داد و نرفت

از دور به او دست تکان داد و نرفت

از حجم تصور جدایی دل من ...

آمد برود، نشد که ... جان داد و نرفت

روی خوش

زبان حال حضرت صدیقه کبری (س):

.

با آنکه تکیده ام توانم دادی

با آمدنت دوباره جانم دادی

از بین تمام مردم شهر فقط ...

ای مرگ، تو روی خوش نشانم دادی

سکوت

صلی الله علیک یا بنت رسول الله:

در پهنه ی شهر غم به راه افتاده

افلاک قدم قدم به راه افتاده

دنبال جنازه ی غریبی حتی ...

در کوچه سکوت هم به راه افتاده

خواب

کوریم و در آفتاب ماندیم آقا!

چون پرسش بی جواب ماندیم آقا!

شرمنده که جمعه مثل ساعت ما نیز ...

تا لنگه ی ظهر خواب ماندیم آقا!