ذره ی سردرگم

نذر حضرت ثامن الحجج (ع):

دوری از گرمای مهرت کم کم آبم می کند

دور بودن از بهشت آری عذابم می کند

با شراب جنه المأوا تو آبادم مکن!

آب سقاخانه ات وقتی خرابم می کند

ذره ای سردرگمم بازیچه ی دست نسیم

آمدن در سایه سارت آفتابم می کند

جذبه ی گنبد میان صحن آزادی اسیر ...

بی خود از خود بین صحن انقلابم می کند

خنده های زائرت لبریز طعم زعفران ...

اشک او سرشار از عطر گلابم می کند

هر زمان سر می گذارم روی سنگ سرد صحن

بالش بال ملائک گرم خوابم می کند

آنکه با نالایقی هایم پناهم داده بود

حال چون بازآمدم آیا جوابم می کند؟!