تقدیمی

با خلق که مشکلی ندارد دل من

دریاست ... که ساحلی ندارد دل من

گفتی چه دل پاک و زلالی داری ...

تقدیم تو قابلی ندارد دل من

زمستان 87

نصیحت

با الهام از جلیل صفربیگی:

عمری ست به دنبال سروری دیگر

هر روز شکسته ام غروری دیگر

گفتی که نصیحتت کنم ... پس بشنو :

من کور عصاکشم، تو کوری دیگر

زمستان 87

نگاه

از قدیمی ها:

وقتی که مرا به چاه می اندازی

خون از دل من به راه می اندازی

من دست دراز می کنم ... می افتم ...

اما تو فقط نگاه می اندازی ...

مقصود

یا کاشف الکرب عن وجه الحسین (ع):

از اشک مدام سیر شد چشمانت

 در محبس خون اسیر شد چشمانت

 وقتی که تو بودی و به دندانت مشک ...

 مقصود هزار تیر شد چشمانت

چشمانت

یا علی ابن موسی الرضا (ع):

سرخوش شد و پر کشید تا چشمانت

از خویش رمید و رفـت با چـشمانت

پرسید ز خود هزار بار آن آهو ...

شد از چه اسـیـر ؟ دام یا چشمانت ؟

آبروریزی

هم فرصت گفتگو برایم نگذاشت

هم مهلت پرس و جو برایم نگذاشت

رفت و جلوی چشم در و همسایه ...

یک ذره هم آبرو برایم نگذاشت

کار تاره

با بوق سگ از مغازه بر می گردد

بابا که ز کار تازه بر می گردد

سرزنده اگرچه می رود کله ی صبح

تا آخر شب جنازه بر می گردد

دروغ

رفت و پس از او خیال من تخت نشد

دل راحت از این زندگی سخت نشد

تسکین دلم دروغ خوشرنگی بود

با آنکه ز من برید خوشبخت نشد