سرفراز

تقدیم به علمدار باوفای کربلا:

آوای کودکان حرم تا فلک پُر است

در خیمه ها طنین «عموجان کمک» پر است

سویی امان دشمن و سوی دگر فرات

ای سرفراز! دشت بلا از محک پر است

پا در رکاب بردی و دلشوره چیره شد

لب ها ز «اِن یکاد» و «الهُ معک» پر است

 این ها کویر روی کویرند ... خود ببین   

ای تشنه تر ز دشت، لبت از ترک پر است

می خواستی در آب ببینی حسین را ...

این شد که دست گرمت از آب خنک پر است

صد زخم روی پیکر و صد زخم روی دل

حالا که آب ریخت ... تمام از نمک پر است

افتادی و چه عطر خوشی آمد از جنان

از اشک چشم وارث باغ فدک پر است

یک بار گفتی و همه جا هست ... تا ابد،

... در گوش ها صدای «برادر کمک» پر است