فرات

تقدیم به سقای کربلا:

پا در رکاب ساقی و بی تاب شد فرات

از هرم سوز تشنگی اش آب شد فرات

از ره رسید، جاذبه اش آب را کشید

مجذوب روی ساقی جذاب شد فرات

زمزم به دور ساقی و لبیک بر لبش

کرد آن قَدَر طواف که گرداب شد فرات

آمد قمر میان دل آب و رخ گشود

نور آن قدر فشاند که مهتاب شد فرات

دستان خود قنوت گرفت و دوچشم بست

شد مِهر، مُهر سجده و محراب شد فرات

سقا شروع کرد به نجوا برای آب

آنقدر گفت تا به برش خواب شد فرات

مشتی ز آب ریخت به کام فرات و رفت

از برکتش ببین که چه سیراب شد فرات ... 

::: 

آزاد شد شریعه ... کسی لب نکرد تر

آخر ز خون دل همه خوناب شد فرات

محرم 1430 ، دی ماه 87